Fallen Art




Ο σύγχρονος ηγεμόνας είναι ένας σαδιστής αξιωματικός με καλλιτεχνικές ανησυχίες. Η «τέχνη» του στηρίζεται σε μια διεστραμμένη μέθοδο κινηματογράφησης, στην κινηματογραφική προβολή φωτογραφιών που απεικονίζουν τα αποτελέσματα της βίαιης πτώσης από μεγάλο ύψος. Ένας αξιωματικός στην κορυφή για το σπρώξιμο και ένας ατάραχος γιατρός στρατοπέδου στο έδαφος συμπληρώνουν το τοπίο. Αυτή η εξαιρετική ταινία μικρού μήκους μας δείχνει που θα οδηγηθούμε ως ανθρωπότητα αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τυφλά την λογική της καπιταλιστικής μηχανής. Μια μηχανής που στο ηρωική της φινάλε καταστρέψει την κοινωνία και κάθε μορφή ζωτικότητας. Προτιμά να διαλύσει τα πάντα παρά να σταματήσει να λειτουργεί. Δεν φταίει αυτή. Έτσι είναι προγραμματισμένη, κάνει απλά το καθήκον της. Μην κάνετε το λάθος να δείτε την ταινία ως μια ακόμα εφιαλτική προβολή του μέλλοντος. Μια αρνητική ουτοπία που έχουμε οριστικά διαγράψει. Η τέχνη της καταστροφής είναι ήδη παρούσα. Η Άρεντ μας αποκάλυψε πως ο ολοκληρωτισμό δε βασίστηκε στους διεσταλμένους δικτάτορες αλλά στους απλούς στρατιώτες, στους απλούς πολίτες, στους φιλήσυχους ψηφοφόρους, σε όσους ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν έχουν οποιαδήποτε λογική αυτά που τους ζητούν να πράξουν. Ο φασισμός είναι η «απόλυτη κοινοτυπία». Σήμερα, αύριο, πρώτη Μάη, έκτη Μάη. Αφίσα, προκήρυξη, πορεία, ταβέρνα, ρετσίνα. Άλλοι ψηφίζουν «αριστερά» άλλοι «δεξιά» σαν να μην συμβαίνει τίποτα. όμως το εφιαλτικό μοτίβο της απόλυτης κοινοτοπία, που διατρέχει οριζόντια όλη την κοινωνική αποχαύνωση και της επιβάλει να αναπαράγει αυτιστικά όλα τα κενά νοήματος στερεότυπα, κρύβει στο φόντο τον αξιωματικό των ες/ες. ΟΧΙ δεν είναι η γραφικοί της Χρυσής Αυγής που όψιμα όλο το πολιτικό προσωπικό μας ζητά να απομονώσουμε για να σώσουμε [ή να δικαιώσουμε] τη «δημοκρατία», είναι η ίδια η «δημοκρατία» στο βαθμό που έχει μετατρέψει την κοινωνία στο πειραματικό εργοστάσιο του ολοκληρωτισμού για να σώσει την αδηφάγα διαστροφή των καπιταλιστών για κέρδος. Μια δημοκρατία που ταύτισε πια το καθήκον των πολιτιών της με αυτό το κέρδος. Ο στρατιώτης που πέφτει ηρωικά νιώθει ότι έπραξε το καθήκον του, ότι η ασήμαντη ζωή του έγινε ηρωική έξοδος. Ζούμε πια σε ένα κοινωνικό στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου το καθήκον των ανθρώπων είναι να ζουν μια «γενική ζωή», να υπακούουν χωρίς να σκέπτονται. Σαν στρατιώτες. Κάναμε απλά το καθήκον μας έλεγαν πάντα οι αξιωματικοί των ες/ες, ακλουθούσαμε εντολές. Σε άλλη περίπτωση μας είχαν πει πως θα έρθει η καταστροφή, ο κομμουνισμός, οι Εβραίοι. «Όποιος δεν θέλει να μιλάει για τον καπιταλισμό καλό είναι να σωπαίνει για το φασισμός» έναν «φασισμό που ανατέλλει ενώ εμείς τραγουδάμε κοινοτοπίες»

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου