Φαίνεται ότι συνηθίσαμε πια στην αντιστροφή της προσομοίωσης, στη θεαματική ψευδαίσθηση και έτσι κάθε τι ζωντανό μοιάζει με εικονική πραγματικότητα. Ο Στοκχάουζεν χαρακτήρισε την 11η Σεπτεμβρίου το ύστατο έργο τέχνης. Ήταν η απαίτηση για μια τέτοιου είδους κλιμάκωση ώστε το συμβάν να μην έμοιαζε με χολιγουντιανή παραγωγή.
Το θέαμα που απέκτησε μονοπώλιο πάνω στην ίδια την πραγματικότητα έστησε την τέλεια παγίδα. Το πάθος για το πραγματικό έκανε τους αντάρτες των πόλεων να αιτηθούν τη συμμετοχή στο πυροτέχνημα. Απομακρύνθηκαν από το πρόγραμμα της ολικής ανατροπής, πέταξαν στα σκουπίδια την οδύνη της επαναστατικής δημιουργίας για να γευτούν τον οργασμό της άμεσης εισβολής στο θέματα. Ο κειμενογράφος της Σέχτας φαίνεται να αυνανίζεται με την τσόντα της Αλεξανδράτου που ο επιβήτορας δεν μας αποκαλύπτει ποτέ το πρόσωπό του.
Θέαμα όχι για την ανατροπή αλλά για την αναμόχλευση του ίδιου του βούρκου. Η συμμετοχή στην πορνογραφία της εποχής οριοθετεί την απόλυτη φαντασίωση του. Η απουσία θεωρίας είναι σύμπτωμα της απουσίας νοήματος για μια πράξη που την ορίζει αποκλειστικά ο σαδιστικός κυνισμός της προκήρυξης.
Αν επαναοριοθετούσαμε τη σχέση μας με το θέαμα, αν αποφασίζαμε να υπερβούμε το σκόπελο της εύκολης παραίτησης, αν σταματούσαμε να μας φοβίζουν τα όπλα του εχθρού, αν αρνηθούμε την εύκολη ταύτιση με τον «κουκουλοφόρο» πορνοστάρ, αν στρατεύσουμε τις ευαίσθητες ματιές μας στήνοντας αισθητικά οδοφράγματα, αν υπονομεύσουμε την ασχήμια του τέρατος με την πρόκληση της ομορφιάς του πραγματικού, αν εισβάλαμε στους τηλεοπτικούς δέκτες με ακάλυπτο το βλέμμα μας τότε ίσος – λέω ίσος – μπορούνε να επιχειρήσουμε τη φυγή προς τα άστα.
Υ.Γ. Το μεγάλο πρόβλημα των «τρομοκρατών» είναι κατά βάση αισθητικό. Κατά τα φαινόμενα είναι μανιακοί καταναλωτές φτηνού αμερικάνικου κινηματογράφου άθλιας μεταγλώττισης ενώ είναι εθισμένοι παρακολουθητές του Alter και του Τρωκτικό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου