Το τέλος των υποσχέσεων στην αυγή της ελευθερία

Να η υποσχεση που μας εδωσε το Κρατος: Αν εγκαταλειψουμε καθε δικαιωμα συλλογικης διαχειρησης των υποθεσεων μας, θα εχουμε εξασφαλισμενα τα βασικα που χρειαζομαστε για να ζησουμε. Και η υποσχεση που μας προσεφερε ο καπιταλισμος: οτι θα μπορουσαμε να ζησουμε σα βασιλαδες αν ημασταν διατεθειμενοι να αγοραζουμε απο το στοκ της συλλογικης μας υποτελειας. Ολα αυτα όμως καταρρεουν. Αυτο που μενει, ειναι οτι ειμαστε ικανοι να δινουμε υποσχεσεις μεταξυ μας. Αμεσα. Χωρις τη μεσολαβηση των οικονομικων και πολιτικων γραφειοκρατιων. Η επανασταση ξεκινα ρωτωντας: τι ειδους υποσχεσεις κανουν οι ελευθεροι ανθρωποι μεταξυ τους, και πως κανοντας τες, ξεκιναμε να φτιαχνουμε εναν καινουργιο κοσμο;