οι «αντι – κουλτουριάρηδες»
Πάνε κοντά σαράντα χρόνια που η τάση έγινε μόδα και από ότι φαίνεται θα μας κάθετε για τα καλά στο σβέρκο για πολλά ακόμα. Έχει, βλέπετε, αυτή την ιδιότητα η μαζική κουλτούρα να επιβιώνει σε κάθε αλλαγή και να εξαπλώνεται σαν παρασιτικός ιός. Το ότι ετεροπροσδιορίζεται από το «κιριλέ» της δίνει εξαιρετική ευελιξία καθώς μπορεί στο όνομα της αντίθεσης στο κυρίαρχο να κάνει σχεδόν ότι θέλει χωρίς να δέχεται κριτική.
Και φυσικά το πρόβλημα δεν είναι η εικόνα της αυτή καθεαυτή αλλά η επιφανειακή σχέση μαζί της. Το περιεχόμενο επικαθαρίζεται από μια εικόνα, φαινομενικά και μόνο, αντίθετη στην γκλαμουρία του κυριλέ. Όμως το περιεχόμενο παραμένει απελπιστικά κενό από τότε που το κίνημα πέθανε οριστικά για να επιβιώσει μόνο ως εικονικό ζόμπι και να πωλείται με δόσεις από τους ίδιους ακριβώς μηχανισμούς που πουλάνε το κυρίαρχο γκλάμουρ. Το θέαμα με άλλα λόγια εξαγόρασε την αντιπολίτευσή του μεταλλάσσοντας την στο φάντασμα της.
Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα που ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα κενότητας επιδίδεται σε ασκήσεις ύφους καταναλώνοντας χωρίς μέτρο οτιδήποτε του πασάρουν. Και ενώ ο ρουχισμός των μελών της τάσης στοιχίζει περισσότερο από τη φορεσιά του μάνατζερ, ενώ το τελετουργικό της προετοιμασίας αγγίζει τα χρονικά όρια μικροαστής πριν πάει στα μπουζούκια, έχουν την απαίτηση να τους θεωρούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που καταγγέλλουν.
Βρε ούστ!
Και φυσικά το πρόβλημα δεν είναι η εικόνα της αυτή καθεαυτή αλλά η επιφανειακή σχέση μαζί της. Το περιεχόμενο επικαθαρίζεται από μια εικόνα, φαινομενικά και μόνο, αντίθετη στην γκλαμουρία του κυριλέ. Όμως το περιεχόμενο παραμένει απελπιστικά κενό από τότε που το κίνημα πέθανε οριστικά για να επιβιώσει μόνο ως εικονικό ζόμπι και να πωλείται με δόσεις από τους ίδιους ακριβώς μηχανισμούς που πουλάνε το κυρίαρχο γκλάμουρ. Το θέαμα με άλλα λόγια εξαγόρασε την αντιπολίτευσή του μεταλλάσσοντας την στο φάντασμα της.
Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα που ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα κενότητας επιδίδεται σε ασκήσεις ύφους καταναλώνοντας χωρίς μέτρο οτιδήποτε του πασάρουν. Και ενώ ο ρουχισμός των μελών της τάσης στοιχίζει περισσότερο από τη φορεσιά του μάνατζερ, ενώ το τελετουργικό της προετοιμασίας αγγίζει τα χρονικά όρια μικροαστής πριν πάει στα μπουζούκια, έχουν την απαίτηση να τους θεωρούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που καταγγέλλουν.
Βρε ούστ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου