Ψυχή βαθιά

Η ιστορία είναι απλή και συμφωνούνε δεξιοί και αριστεροί. Οι τρεις μεγάλοι του πολέμου χώρισαν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής. Το ΚΚΕ είχε αποφασίσει να διαπραγματευτεί και οδήγησε το κίνημα του ΕΑΜ στην συμφωνία της Καζέρτας και της Βάρκιζας. Οι αντάρτες παρέδωσαν τα όπλα κλαίγοντας. Οι ταγματασφαλίτες και οι δοσίλογοι αλώνιζαν. Χιλιάδες αγωνιστές θανατώθηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Η απόφαση για τους υπόλοιπους ήταν μονόδρομος. Ανεβαίνουμε στο βουνό για να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια. Αποκηρυγμένοι από το κόμμα, χωρίς βοήθεια από τη Μόσχα, χωρίς καβάτζα καμιά. Αν υπάρχει κάτι σπουδαίο στον ελληνικό εμφύλιο είναι αυτή ακριβώς η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γιατί όμως αυτή η σπουδαία συλλογική πράξη, αυτό το έπος των απλών ανθρώπων, δεν συγκινεί κανένα «αριστερό» καλλιτέχνη στη σύγχρονη Ελλάδα;

Η επιλογή να βλέπουμε την ιστορία από την πλευρά των ηγεσιών είναι εξαιρετικά ύπουλη. Από τη μία δικαιώνει πάντα τον νικητή ενώ από την άλλη προσφέρει στους ηττημένος την παρηγοριά της «ηθικής δικαίωσης». Βλέπει, έτσι, τους απλούς αγωνιστές σαν τα πιόνια των μεγάλων δυνάμεων ή της στρατηγικής του κόμματος. Δικαιολογεί τους ταγματασφαλίτες και κάνει τρισάγιο στους κομουνιστές. Αυτή είναι η οπτική του Βούλγαρη και κάθε αριστερού «διανοούμενου καλλιτέχνη». Ο Πόλεμος ήταν αδελφοκτόνος και τα αδέρφια δεν ευθύνονται. Ο πρωθυπουργός υπακούει στους αμερικάνους, ο γραμματέας στη Μόσχα. Κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα….

Ένα μου ντε όμως που οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια και έχουν αυτή τη σπουδαία ιδιότητα. Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ εξεγέρθηκε, η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ κατέλαβε το αστυνομικό τμήμα στο Λιτόχωρο, η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ νίκησε το θάνατο και τις ηγεσίες.

Σας έχουμε πάρει χαμπάρι πια ακριβοθώρητοι έλληνες δημιουργοί. Ο προοδευτισμός σας βρομάει συμφιλίωση. Δεν είστε διαφορετικοί. Είστε το ίδιο με τους «συντρόφους σας» του Περισσού που εν έτη 2009 σας κατηγορούν για παραποίηση της ιστορίας (sic). Ξέρουμε τι φοβάστε. Είναι αυτή η άγρια λαϊκή θέληση για ελευθερία, η εξεγερμένη αξιοπρέπεια που σας τρομάζει.